Terug naar Nederland

Vlak nadat ik gister de blog gepost had stond mijn shuttle voor de deur die me naar het vliegveld bracht. Hij was zelfs te vroeg waar ik dus niet vanuit gegaan was. Nadat ik alles uit mijn appartement gesleept had ging het in richting vliegveld. De laatste blikken van Windhoek voordat de berg omhoog gegaan wordt. Ga ik deze bergen en de mensen hier missen, ja waarschijnlijk vreselijk hard. Na 9 maanden hier gewoond te hebben zal het altijd speciale plek zijn om terug te komen. Veels te vroeg op het vliegveld checkte ik mijn beide koffers in en vulde alle visum papieren in. Snel nog mijn waterfles van 0,7 L en cola van 0,6 L leeg drinken voordat ik door de douane ga. Het is rustig op het vliegveld waardoor ik de enige was bij de douane. Erna heb ik 1,5 uur moeten wachten en vooral mensen gekeken. Tot de conclusie gekomen dat toeristen die naar en van Namibië komen toch veel dezelfde kenmerken hebben. Gekeken hoe de vlucht naar Johannesburg vertrok en de lucht veranderd in een prachtige zonsondergang met de wolken. De wandelweg naar het vliegveld kon weer beginnen en ook nu regende het zoals het ook regende toen ik aankwam. De zonsondergang was er een voor in de boeken en werkelijk een prachtige laatste blik over Namibië. Ik stapte het vliegtuig in en zat alleen op 2 stoelen. De vlucht was half vol en daardoor snel klaar om te gaan. Windhoek airport werd achter ons gelaten en al snel was het donker met onder ons onweer. Na het avondeten nam ik mijn plekje in over 2 stoelen met kussens en mijn deken. Gezien ik moe was van alle avonden uitgaan viel ik snel in slaap voor 7 uur lang van de in totaal 10 uur durende vlucht naar Frankfurt. Eenmaal wakker waren we over Afrika heen en boven Europa. Erna gingen de lichten en ontbijt werd rondgebracht waarna we om 5:00 lande in Frankfurt. Door de regels moet ik doorvliegen naar Nederland en mijn bagage was niet doorgelabeld waardoor ik eerst mijn bagage moest ophalen en dan naar de volgende terminal moest om daar in te checken voor mijn vlucht naar Amsterdam. Hier stond rij voor zowel bagage inleveren en de douane. Hierdoor moest ik beetje praten en kon ik voor want ik had nog maar 10 minuten tot het einde van boarden en ik was nog niet door de douane. De stress was er en trof ik iemand die me voorliet waardoor ik nog 3 minuten had om naar de gate te gaan. Dit werd al rennend af gelegd waarbij ik net optijd aankwam bij de gate en als laatste naar binnen ging. Ik had de vlucht gered en nu opweg naar Amsterdam waar ik om 8:00 terug was op nederlands grondgebied. Na lang wachten kwamen mijn beide koffers aan en is alles goed gekomen. Papa en mama stonden klaar met de limburgse vlag. Hierna werden de koffers naar de auto gebracht en kennis gemaakt met de kou in Nederland. Onderweg naar het zuiden werd er nog gestopt kort gestopt om erna rond 12:00 aan te komen in Hulsberg. Terug waar het 9 maanden geleden begonnen is. 
 

Het zit erop en dit is ook tevens het laatste blog. Ik heb 9 onvergetelijke maanden in Namibië gehad die ik nooit meer ga vergeten. Waarbij ik vaak op mezelf aangewezen was en hierdoor mezelf goed leerde kennen. Een van de vele lessen die ik geleerd heb. Waar ik veel verschillende mensen heb leren kennen uit verschillende delen van de wereld en vriendinnen die ik korte tijd heel belangrijk zijn geworden door alles wat we samen meemaakte. Tranen van het lachen werden gedeeld maar ook van verdiet. Niet te vergeten ook de nodige kilometers werden er gereisd door Namibië waarbij ik intussen wel zeggen kan dat ik Namibië goed ken en veel plaatsen gezien heb. Ooh ja en mijn liefde voor Namibië die ik 5 jaar geleden al had is alleen maar groter geworden. De kans dat ik ooit terugga is 99,9% en het afscheid met vrienden was dan ook geen goodbye maar een see you soon. 
 

Voor nu ga ik nog 5 dagen in quarentaine omdat het moet en zo kan ik wennen aan de kou in Nederland!