Week 15: Water, Wind, Zand en eerste regen sinds 2 maanden

4 juli 2021 - Swakopmund, Namibië

Maandag 28/6: we zitten nog altijd in Ai-Ais. Bij het ontbijt waren wij de enige 2 gasten van die dag, zo rustig is het op dit moment met toerisme in Namibië. Na onze auto weer ingepakt te hebben stonden we klaar om te vertrekken naar Lüderitz. We pakte niet de snelste weg maar besloten de prachtige weg langs de zuid afrikaanse grens te rijden. Deze had ik 2 weken geleden ook al gereden en deze was erg mooi. Het was er nog rustiger dan de vorige keer en na een mooie 80 km zaten we weer terug op het asfalt met nog ruime 400 km te gaan opweg naar Lüderitz. Lüderitz is een oud dorpje dat gelegen is aan de atlantische oceaan. We pakte onze auto weer uit en genoten even dat onze telefoons weer wifi hadden. We gingen heerlijk uiteten en genoten van onze pizza. 
 

Dinsdag 29/6: na eens heerlijk te hebben kunnen uitslapen in ons B&B met een heerlijk ontbijt. Gingen we opweg naar Lüderitz de lagoon. Hier zagen we verschillende waaronder niet roze flamingo’s en de walrussen die zaten te chillen op de rots. Ook was er een eiland dat helemaal eigendom was van de afrikaanse pinguïns. Hier kwamen helaas niet heel dichtbij maar met de telelens en verrekijker konden we ze goed zien hoe hun leven er op het eiland aan toe gaat. Door een foute inschatting van de afstand waren we al vroeg terug waardoor we de hele middag vrij hadden. Omdat we in en grotere plaats waren moesten we boodschappen gaan doen en geld pinnen. En de ervaring leert aan het einde van de maand staan er altijd lange rijen. Hier in Lüderitz was het dan ook niet anders en moesten we 10 minuten wachten tot we de supermarkt binnen konden. De pinautomaten waren nog een ander hoofdstuk. Nadat de ene bank storing had ging ik bij 3 andere proberen en hierin bleek geen geld meer te zitten, welkom in Afrika aan het einde van de maand. Wetend dat ze vaak ‘s nachts gevuld worden wilde we het na het avondeten nog eens gaan proberen. We childe ‘s middags. Intussen was het buiten begonnen met regenen, onweer en een flinke wind. Voor mij de eerste regen sinds 2 maanden, meteen wist ik waarom ik meer van de zon hield. ‘S nachts gingen we uiteten waarbij we de woeste zee als achtergrond hadden, achteraf is dit voorlopig de laatste keer uiteten. Na het avondeten nog een poging bij de pinautomaat die dus inderdaad bijgevuld was en we zonder rij geld konden pinnen. 
 

Woensdag 30/6: het noodweer was gaan liggen en had plaats gemaakt voor een dikke laag mist en veel wind. We duwde alles weer in de auto en brachten eerst een bezoekje aan het spookstadje Kolmanskop. Dit stadje ligt in het zo genaamde Sperrgebiet dat een groot deel van zuidelijk Namibië uitmaakt. In dit gebied worden tot op heden nog diamanten gewonnen en mag niet betreden worden zonder een vergunning. Die stadje is verlaten geworden nadat de mijn hier gesloten werd waardoor erna de natuur het stadje over genomen heeft. Voor zijn tijd was Kolmanskop welvarend met een ziekenhuis, bowling baan en een groot restaurant. Dit alles is nu verlaten en het zand heeft zijn intreden gedaan in vrijwel alle woningen. Dit geeft bizarre gezichten en sommige zijn zelfs onbegaanbaar geworden door de hoeveelheid zand. Hier kregen we een korte tour om erna zelf rond te lopen en te fotograferen. Toen we om 11:00 gingen vertrekken was intussen de mist helemaal weg getrokken en plaats gemaakt voor zon en blauwe lucht. Onderweg stopte we voor Aus om te zoeken voor de wilde paarden die hier regelmatig te zien zijn. Helaas waren ze niet te zien en reden we verder op weg naar onze tussenstop in de tirasbergen. Tijdens lunch kun je de auto hier gewoon langs de weg neerzetten en de klep open maken en gaan lunchen. Ruime 300 km verder kwamen we bij de poort naar onze campingplaats bij een boerderij. Na de poort bleek het nog een ruime 25 km 4x4 te zijn tot aan de campingplaats die zich prachtig tussen de bergen bevond. We zetten de tent weer op en moesten toch echt het eerste spullen wassen. Ik had namelijk ook mijn vieze was van Windhoek nog meegenomen, oeps! We genoten van de zon om erna onze groente te gaan koken op een vuurtje. Leuk idee maar de uitvoering werd om te lachen. Het gras dat onder het hout lag vatte geen vlam waardoor ons hout ook niet aanging. Tot overmaat van ramp gingen onze aansteker van 4 N$ (0,23 cent) kapot waardoor we ook geen vuur konden aanmaken en ook onze gaspitjes niet. Daar zitten we dan met het eten klaar en geen vuur om het op te maken. Gelukkig was hulp kortbij en zaten er nog zuid afrikanen naast ons die ons hield door met aanmaakblokjes ons vuur aan te maken. Na nog een praatje was het vuur warm en kon de ketel erop. Helaas was het vuur gloeiend heet en verbranden onze groente lichtjes maar het was wel warm. Omdat het douchewater alleen warm werd als je het opstookte met hout en ons vuur bijna uit was besloten we wel andere keer te douchen want zin in een koude douche hadden we niet. Er werd afgewassen en uno gespeeld voordat we gingen slapen. 
 

Gezien morgen de nieuwe lockdown regels afliepen werden vanmiddag de nieuwe regels bekend gemaakt. Hierin werd duidelijk dat alle regio’s in lockdown gaan en eigen bevolking niet mag reizen tussen de regio’s. Toeristen daarin tegen mogen gewoon tussen de regio’s reizen blijven. Ook start de avondklok een uurtje eerder, restaurant moeten sluiten en alchohol alleen nog maar verkocht worden van maandag t/m donerdag van 9-18 H. 
 

Donderdag 1/7: na een wederom koude nacht werden we vroeg wakker. Alles weer terug de auto in en opweg naar onze volgende plek namelijk Sesriem. Vandaag reden we door de mooiere wegen van Namibië met links de Namib Woestijn en rechts de bergen. Vandaag moesten we 250 km maar de kwaliteit van de weg was hopeloos. Hierdoor reden we circa 4 uur over dit stukje. Normaal is de camping in Sesriem overladen vol met toeristen. Nu was deze vrijwel leeg met hier en daar een auto met tent. Een vrij raar aanzicht tenopzichte van 5 jaar geleden. We bezochten de sesriem canyon waar 2 maanden geleden toen ik hier was nog paar meters water instond van het goede regenseizoen. Eenmaal beneden in de canyon bleek deze volledig droog te zijn en was er niks meer van het water zichtbaar. We reden naar onze campingplaats. Lars ging een rondje rennen waar hij van kortbij langs een Orxy rende en ik las rustig mijn boekje. We kookte en gingen vroeg slapen want morgen wordt ht vroeg. 
 

Vrijdag 2/6: om 5:45 ging alweer die vervelende wekker. Maar met een doel want om 6:30 gaat de poort open opweg naar sossusvlei. Omdat we in het park slapen mogen we een uur eerder door de poort dan degene die buiten het park slapen, daar gaat die pas open bij zonsopgang. Naar sossusvlei was het nog 70 km over asfalt rijden om erna nog 5 km 4x4 reden. Deze 5 km staat er om bekend dat de kans dat je vast komt te zitten door het zand groot. Met intussen wetend wat de trics zijn voor diep zand en Lars als bestuurder kwamen we er doorheen zonder onze auto uit het zand hoeven te gaan graven. De zon kwam langzaam omhoog terwijl we starten met onze wandeling de big daddy omhoog. Wie denkt heb ik eerder gehoord, dat klopt. 2 maanden geleden heb ik hem ook al eens opgeklommen. Deze keer werd de situatie nog wat minder makkelijk door de harde wind. Na een ruime 50 minuten lopen bereikte we de top waarbij we hele tijd zand in ons gezicht kregen maar het uitzicht wederom prachtig was. We rende weer binnen 5 minuten tijd de duin naar onder om in Deadvlei aan te komen. Hier waren 7 mensen waar normaal honderden toeristen rond liepen. We liepen terug naar de auto en haalde het eerste zand eraf. We reden door naar sossusvlei zelf waar gelukkig nog altijd water was. Weliswaar een heel stuk minder dan 2 maanden geleden maar nog altijd het unieke water. Met veel gelukt dacht een Orxy dat ook en kwam even drinken. We reden via Dune 45 terug naar onze campingplaats om hier uitgebreid te lunchen. Beide waren we moe en deden de hele middag niet meer super veel. We kookte waarna we dos spelen terwijl er intussen 4 orxyen hun avondwandeling maakte over de camping. We gingen optijd slapen want moe waren we wel. 
 

Zaterdag 3/7: na een lange nacht slapen. Werden we wakker en was de camping leeg op 1 auto na. We pakte weer alles in en vertrokken opweg naar Swakopmund. Bij de gate werden we bekeken door een hyena die zijn weg naar de camping had ingezet. We moesten vandaag 350 km rijden waarvan veel dwars door Namib-Naukluft National park. Dit is vooral veel rechtdoor en hopeloze wegen. Ruime 5,5 uur later kwamen we aan in het bewoonde Walvis Bay. Hier bekeken we deze keer wel roze flamingo’s die hier met de honderden samen stonden. We reden verder naar onze camping in Swakopmund. We deden boodschappen want vanavond gingen we braaien (oftewel barbecueën). Het vuur ging vandaag wel snel aan en onze aansteker bleef compleet. We genoten lang van het warme vuur om vroeg te gaan slapen want het wordt ‘s avonds heel snel koud en dan kun je beter met 7 lagen aan in je warme slaapzak liggen. 
 

Zondag 4/6: we werden wakker met een dikke laag mist, zoals vrijwel iedere ochtend in Swakopmund. Het plan was om vandaag te gaan quad rijden in de duinen. Nadat we dit geregeld hebben was het hopen dat de mist wegtrok. Om 11:00 waren we bij de quad tour waar we 2 uur gingen quad rijden en 1 uur sandboarding. Gelukkig na een uurtje kwam de zon uit en werd het een beetje warmer. We crosste door op de quads en eindigde helemaal onder het zand met het sandboarden. De volgende zanddouche gehad lunchte we en ruimde we de auto op die intussen een puinhoop geworden was. ‘S avonds gingen we rondje lopen door Swakopmund en bekeken de zonsondergang aan zee. We haalde ons bestelde eten af bij mijn favoriete italiaan in Swakopmund. Het eten was wederom heerlijk om het opeten op een bankje. We wandelde terug naar de camping waar we morgen onze reis vervolgen naar het noorden. 
 

Foto’s komen online bij terugkomst wegens te zwakke wifi!

1 Reactie

  1. Donia:
    4 juli 2021
    Hoi
    We zijn weer uitgebreid op de hoogte gesteld van jullie belevenissen van de afgelopen week
    Geniet ervan , groetjes