Aankomst in Namibie

Even een update over onze reis. Hierna probeer ik een keer per week iets te posten. 
 

Gistermiddag ben ik samen met papa en mama in de auto gestapt naar het station Köln Messe/Deutz. Vanuit hier pakte ik samen met mijn reisgenoot de ICE naar Frankfurt. Zoals meestal had de ICE vertraging maar kwamen alsnog optijd aan bij een uitgestorven Frankfurt Airport. 
 

Hier konden we inchecken en werden onze koffers gewogen (inderdaad ze waren te zwaar, maar lief lachen helpt altijd). Meteen door de douane waarbij de hele tas leeg moest, deze zat helemaal vol. Gelukkig stonden en geen mensen voor of achter ons dus we hebben de tijd maar genomen om op ons gemak alles in te pakken. 
 

Om 20:40 vertrokken we met een vliegtuig dat voor 95% vol zat. Hierbij denken we dat er toch wel veel mensen bij zaten die op vakantie gingen. Na het opstijgen kwamen ze met pasto pesto aan. Gezien op het vliegveld al alles dicht was en ik intussen honger had gekregen was dit meer dan welkom. Hierna poging tot slapen maar dit werd helaas verpest door een baby een paar rijen voor ons. 10 uurtjes later stapte we om 7:50 (tijd in Windhoek) uit op het vliegveld van Windhoek. 
 

De rij naar de douane was inmiddels zo lang geworden dat we tot buiten het vliegveld moesten wachten. Normaal geen probleem maar als het begint te regenen dan is dat een ander verhaal. Dus toen zijn ze voor een andere techniek gegaan geen 1,5 m afstand tussen de mensen en dan paste iedereen binnen erin zodat niemand nat werd. Na 50 minuten waren we dan eindelijk door de douane en konden we opzoek naar onze chauffeur van de Uni die ons kwam ophalen. Deze was binnen no time gevonden en toen moest en nog geld geregeld worden en een simkaart zodat we hier bereikbaar zijn via een andere telefoon. Dit eenmaal gefixt konden we op weg naar de stad. 
 

Onderweg was duidelijk te zien dat het regenseizoen teneinde aan het komen is gezien naast de wegen helemaal groen is (5 jaar geleden was dat helemaal bruin van het zand). Ook de giraffen hadden dit gezien en stonden dan ook rustig langs te weg te grazen. Waarna eventjes later een jakhalz de weg overstak op weg naar zijn ontbijt. Dit allemaal binnen 10 minuten na ons vertrek van het vliegveld. Het weer was intussen helemaal opgeklaard en de zon scheen met een flinke 29 graden waardoor we met onze trui en winterjas helemaal die auto uitdreven. 
 

Eenmaal aangekomen op de Universiteit hebben we deze maar meteen uitgedaan. Hier moesten we wachten er moest wat geregeld worden. Blijkbaar is onze woning afgelopen week geverfd geworden en zijn erna vergeten de ruiten open te zetten met als gevolg dat het enorm stonk naar verf. Hiervoor hebben ze geregeld dat we tot vrijdag in hun hotel op de campus verblijven en vrijdag pas in ons appartement kunnen. Dit regelen heeft wel 1,5 uur geduurd en ons geduld werd al op de proef gesteld, datgene wat ons vantevoren gezegd is geworden. 
 

Eenmaal in ons hotel waren we blij ons even te kunnen opfrissen en andere kleren aan te doen. Intussen was het toch al 14:00 en was van ontbijten en lunch nog niets terecht gekomen. Het onbijt in het vliegtuig was al om 5:30 geweest en intussen hadden we alleen nog maar geleefd op water. We besloten maar naar de supermarkt te gaan opzoek naar wat te eten. Hier werden we overspoeld van de hoeveelheid mensen en leek het even alsof corona niet meer bestond. De supermarkt was zo groot en zoveel keuze dat er zelfs keuze problemen ontstonden. We besloten het te houden op appels met een halve liter yoghurt per persoon.  Tijdens het opeten werden we naar binnen gejaagd door een plensbui gevolgd met onweer. 
 

Met alle indrukken samen is wel duidelijk dat hun leeftempo hier een paar versnelling lager ligt en niemand zich daar druk over maakt. Hier moeten we beide nog aan wennen. 
 

Vanavond gaan we lekker uiteten in het studenten restaurant om de hoek (omdat het hier wel mag). 
 

Komende dagen zal vooral veel regelen en afwachten zijn en zullen maandag officieel onze lessen gaan beginnen aan de faculteit.