Week 14: einde van het semester en Lars eindelijk hier!

Maandag 21/6: de dag bestond vooral uit les, werken en heel belangrijk het huis poetsen. Lars komt woensdag en langzaam was de vloer niet meer rood van kleur maar grijs. Dus werd het toch eens tijd om eens te poetsen de minst leuke taak van alles. 

Dinsdag 22/6: vandaag stond er ‘s middags een belangrijke toets op het programma. Eigenlijk zou die op de uni zijn maar door de veranderde maatregelen hier is die online. Hierdoor werd de opdracht ook makkelijker en waren we na 2 uur en beetje teamwork samen met mijn huisgenoot. Ik genoot van mijn laatste avond alleen door de hele avond te netflixen. 

Woensdag 23/6: na een nacht waarin ik wakker werd gehouden door de hond die gromde naar de poort. Schrok ik door de wekker wakker. Over 1 uur werd ik opgehaald door een bekende die mij naar het vliegveld bracht om Lars op te halen. Door wat navigatie problemen en het vinden van mijn adres kwam hij pas 30 minuten later aan om mij op te pikken. Normaal duurt het lang om door de douane te komen en is alles onder 1 uur wachten snel. Eenmaal aangekomen op het vliegveld zat Lars al buiten te wachten. Hij bleek al 50 minuten (was op het moment 9:10) om me hebben te zitten wachten en was binnen 20 minuten voorbjj de douane. Welkom in Namibië en de afrikaanse tijd. Hierna reden we snel terug naar Windhoek. Wat eten en drinken en opfrissen voordat we naar de supermarkt gingen om ons middageten te halen en Lars kennis te laten maken met mijn leven hier in Namibië. Erna had ik nog les ‘s middags en ‘s avonds plande we vooral onze reis die vanaf vrijdag start en er werd een boodschappen lijstje gemaakt. 

Donderdag 24/6: eigenlijk zou de dag beginnen met les maar blijkbaar was er toch geen les meer en hiermee werd dan ook het eerste semester hier afgesloten. Omdat ik dus geen les meer bleek te hebben gingen we de boodschappen halen die we voor onze reis nodig hadden. Hier haalde ik nog 2 vetkoek om Lars kennis te laten maken met vetkoek (soort oliebol zonder rozijnen). Mijn normale leven is nog niet met vakantie want ik had de hele middag nog een vergadering op het werk om ‘s avonds alles in te pakken. 

Vrijdag 25/6: vandaag gaan we starten met onze reis! Door het enthousiasme was ik veel te vroeg wakker. Om 9:00 zouden we opgehaald worden maar in praktijk bleek dit pas 9:20 te zijn, tja wederom afrikaanse tijd. We werden opgehaald om onze huurauto met tent te gaan ophalen. Het werd een toyota hilux 4x4 met daktent op de achterkant en volledig uitgerust. Na een grondige uitleg over de auto en een band verwisselen konden we oppad. Na voor Lars een eerste ervaring met linksrijden door de stad Windhoek met vele weggebruikers die soms rijbewijs bij het wasmiddel kregen, kwamen we veilig aan bij mijn appartement. Hier gooide we de auto vol met al onze spullen en boodschappen en vertrokken opweg naar het koude zuiden. Er was alleen nog een probleem. Door de nieuwe coronamaatregelen was er een gebied gevormd tussen Okahandje (noorden van Windhoek, Windhoek en Rehoboth (zuiden van Windhoek), in dit gebied mag iedereen vrij reizen als je er woont. Wil je eruit heb je een speciaal bewijs nodig om eruit te komen. Dit is gedaan omdat de meeste besmettingen in dit gebied voorkomen en vooral de stad Windhoek zwaar getroffen is. Omdat ik officieel geen inwoner van Windhoek ben en er redelijk toeritisch eruit zie, laten we het erop gokken. Want toeristen mogen gewoon zonder verder bewijs dit gebied in en uit rijden. Met beetje stress kwamen we de controlepost tegen na Rehoboth op de B1 en hier vroeg die alleen om Lars zijn rijbewijs. Hierdoor kon ik ongezien dit gebied verlaten als “toerist”. Zoals altijd zijn er gaten te vinden in het controle systeem in Namibië. Hierna stopte we op een zijstraatje om te gaan lunchen. En door het gemak dat we onze auto altijd alles bij ons hebben is dit ook makkelijk te doen. Erna reden we verder waar we om 17:30 aankwamen op de boerderij nabij Keetmanshoop voor onze eerste overnachting. Naast deze boerderij ligt het bekende Quiver Tree Forest met de Kokerbomen. Deze is het mooiste te bezoeken net voor zonsondergang en deze bleek net gestart te zijn waardoor we onze auto neerzetten en snel eruit liepen met de camera eenmaal op het heuveltje waren we 2 minuten te laat en was de zon al onder. Ik maakte nog wat andere mooie foto’s en gingen erna opzoek op de camping naar een mooie plaats. Deze eenmaal gevonden deelde we de camping met 2 anderen auto’s en had ieder een eigen douchegebouwtje. De tent werd opgezet en het avondeten op de gasbranders gemaakt. Erna opgeruimd en snel gaan slapen want het was koud en beide moe van onze lange dag. 

Zaterdag 26/6: vandaag was er geen wekker nodig want dat was de zon. Na een nacht waarin het koud was (3 graden) was deze heel welkom. Het is weliswaar winter en koud in de nacht maar zodra de zon er eenmaal is gaat de temperatuur snel omhoog en merk je dat de zon nog heel erg warm is. Ontbijt werd gemaakt en opgegeten in de ochtendzon. Erna moest alles weer in de auto en de tent weer ingeklapt (bleek niet simpel als die man ons had voorgedaan, maar we kregen hem dicht). We reden naar het 5 km verder liggende giant’s playground waar hogen stapels stenen door de tijd zich verzameld hebben en hier zijn blijven liggen. Hier bewees alweer dat het voetpad hopeloos was aangegeven, het had zomaar iemand uit België kunnen zijn en een paar bordjes was vergeten. Na wat zoeken en raadplegen van de kaart kwamen we eruit en vonden we onze auto weer terug. Vandaag reden we verder naar het zuiden. Na 30 km verlieten we de asfalt weg om deze in te ruilen voor 200 km gravel. Om erna in Ai-Ais aan te komen. Het is hier bekend om de warm waterbronnen die tot 65 graden warm zijn. Wie denkt dit heb ik eerder gehoord dat klopt, precies 2 weken geleden was ik ook hier samen met 2 anderen waarmee we door het zuiden reisde. Hierdoor is het zwembad ook een lekkere 35 graden warm en goed te doen. Na een warme duik gingen we avondeten dat als verrassing een inclusief 3 gangen diner bestond. Met als voorgerecht een soep waarvan we geen idee hebben wat erin zit behalve chili. Als hoofdgerecht had Lars Orxy steak en ik biefstuk, we hadden de keuze uit 5 hoofdgerechten, wat een absolute luxe is hier. Er kwam een portie vlees op tafel dat normaal genoeg is voor 1 familie maar Namibiers zijn gek op veel en goed vlees en eten veel minder graag groente. Met als traditioneel toetje malvapudding. Na het eten liepen we rondje over de camping om erna terug te gaan naar onze kamer en vroeg te gaan slapen want morgen weer een nieuwe lange dag. 

Zondag 27/6: na heerlijk warm te hebben geslapen werden we uitgerust en fit wakker voor een nieuwe dag. Na een luxe ontbijt gingen we opweg naar de Fish River Canyon. Dat was nog een kleine 70 km hier vandaan. De fish river canyon is na de grand canyon de grootste ter wereld en zo een 430 m diep met onderin de rivier de fish die uitmondt in de grote rivier oranje, die de grens met Zuid-Afrika vormt. We reden naar verschillende uitzichtspunten maakte vele foto’s. Het meest zuidelijk uitzichtspunt is alleen te bereiken met een 4x4 na een ritje van 12 km. Op het begin snapte we niet waarom dit 4x4 was. Om erna snel duidelijk te worden aan de hoeveelheid stenen op de weg en de gaten. Intussen de auto naar de 4x4 stand geschakeld te hebben trok hij dit makkelijk. Eenmaal aangekomen was het een prachtige uitzicht waar we lunchte.    Om erna de zeer hobbelige rit weer terug te pakken. Met soms een paar stenen en hellings waar je u tegen zegt trok dit auto dit zonder verdere problemen en kwamen we eruit zonder lekke band. Erna reden we terug naar Ai-Ais waar Lars een wandeling maakte een deel de canyon, die ik 2 weken geleden ook gemaakt heb en ik rustig dit blog begon te typen en te lezen op mijn nieuwe e reader. Intussen zit het zand overal in de auto en ook in onze tassen. Na het eten van wederom heerlijke steaks en burgers gingen we onder de sterrenhemel zwemmen in het warme water. Het zwembad is ook 24/7 open zodat je altijd in het heerlijk warme water kunt. Morgen gaan we verder rijden naar Lüderitz een kustplaatsjes aan de atlantisch oceaan. 

Wie zich afvraagd hoe het met corona gaat de getallen gingen begin van de week na de piek van 2.000 steeds weer beetje omlaag. Doordat Duitsland gezegd heeft dat Namibië op het moment virus risicogebied is zijn vele toeristen met piepende banden vertrokken en zullen er nog maar weinig hierheen komen. Het vliegtuig van Lars was dan ook maar 1/3 gevuld. Europese toeristen zijn hier op een hand te tellen en is vooral eigen bevolking en zuid afrikanen die op dit moment hier op vakantie zijn. Hierdoor is het erg rustig en veel rust overal waar je komt. Zelfs de toeristische hotspots waar je normaal over de mensen heen valt. 

Gezien de slechte internet verbinding kan ik geen foto’s toevoegen die houden jullie nog tegoed!