Week 17: waar is mijn telraampje voor alle dieren in Etosha?

Maandag 12/7: de wekker in Epupa ging al om 7:00. Vandaag moesten we vroeg vertrekken want we moesten om 15:00 bij de gate van Etosha zijn. Om 7:59 vertrokken we van de camping opweg naar onze eerste stop Opuwo. Na een 3 uur lange hobbelige rit kwamen we in Opuwo waar we boodschappen deden en pinnen. Wederom was het ontzettend druk in Opuwo en kom je hier al toerist nauwelijks de auto uit zonder door vele mensen aangesproken te worden voor geld, armbandjes of andere dingen. Het is nog altijd heel afrikaans en niet gewend aan toerisme. Een groot verschil met andere steden in Namibië. We reden erna door met tussendoor een korte lunchstop waar we om 14:20 bij de gate aankwamen met zo een 400 km afgelegd te hebben. We hadden het gered en waren optijd bij de gate. Hier vulde we alles in werd onse auto gecheckt op vlees om erna Etosha naar binnen te mogen. Etosha National Park staat bekend om de grote hoeveelheden wilde dieren die hier nog vrij leven en bestaat grotedeels uit een grote zoutpan. Het westelijke deel is pas een paar jaar open en heel rustig waar het oostenlijke deel heel toeristisch is. Wij begonnen aan het westen waar we meteen bij de eerste waterplas veel geluk hadden. Hier stond op hun gemak een grote kudde olifanten met kleintjes te drinken van het water. Waarbij de andere dieren (giraffen, zebra, springbok) rustig eromheen stonden te wachten tot de olifanten klaar waren. We reden verder maar helaas waren de andere 2 waterplassen zo goed als leeg. We kwamen aan bij onze lodge, dolomite camp. Hier ben ik 5 jaar geleden ook geweest en had maar 1 kamer goed uitzicht op hun eigen waterplas en gelukkig kregen we deze kamer alweer. De lodge ligt prachtig boven op de berg met een prachtig (maar koud) zwembad maar ook aan de kamer ons eigen zwembadje. Op ons terras had je uitzicht op de waterhole waar op dat moment net een kudde olifanten klaar was met drinken en langzaam plaats maakte voor andere dieren. We spendeerde veel tijd aan de waterplas om te kijken naar alle dieren die passeerden. Helaas lieten de grote roofdieren zich niet zien en wel heeeeeel veeel zebra’s. We aten in hun restaurant om erna met het golfkarretje naar boven gebracht te worden, uit eigen veiligheid tegen dieren. 

Dinsdag 13/7: meteen nadat we wakker werden bekeken we de waterplas die helaas helemaal leeg was. De zon kwam op en langzaam werden de zebra’s ook weer wakker en kwamen langs om te drinken. De tas werd ingepakt en we werden met het golfkarretje de berg naar beneden gebracht waar onze auto geparkeerd stond. We gingen verder op onze zoektocht naar dieren. De eerste paar waterplassen kwamen we niet verder dan springbokjes, zebra’s en gnoe’s. Totdat we de bocht om reden en een hele kudde olifanten op de weg stond, file! We zagen ons en maakte de weg vrij door aan de zijkant te gaan staan en konden er rustig tussendoor rijden. We checkte in bij onze nieuwe camping en lunchte. We verlieten de camping en reden verder. Bij de waterplas waar we afgelopen nacht geslapen hadden waren we terug gereden en stonden er opeens vele dieren erbij. Buiten een kudde olifanten had zich ook een witte neushoorn zich gemeld bij de waterplas. Waar alle dieren netjes op hun beurt wachten om te gaan drinken. Al moeten ze nog lang wachten want er kwam nog een hele kudde olifanten aanlopen samen met veel kleine olifantjes erbij. Er ontstonden wat opstootjes tussen de groepen olifanten waarbij de eerste kudde erna rustig vertrokken. Wij reden ook verder gezien we nog een paar andere waterplassen wilde bekijken voordat de poort van de camping sloot om 18:30. Helaas  vonden we geen grote dieren meer en keerde terug naar de camping waar we de zonsondergang bekeken om erna te gaan koken. ‘S avonds werd de waterplas bij de camping verlicht door rood licht waarbij er 2 hyena’s kwamen drinken. Erna gingen we optijd slapen want morgen ging de zoektocht naar roofdieren verder. 

Woensdag 14/7: we werden optijd wakker, ontbeten en gingen verder opzoek. De eerste 2 waterplassen bleken helaas helemaal leeg te zijn. Toen we kwamen aanrijden bij de 5de waterplas stonden er 4 auto’s geparkeerd, dan weet iedereen hier is iets te zien. Inderdaad voor de waterplas lagen 2 leeuwinnen uit te buiken van hun ontbijt. Alle andere dieren stonden verspreid rondom de waterhole maar niemand durfde te gaan drinken. Zo machtig is de leeuw in de dierenwereld. We reden verder en lunchte in een van de omheinde lunchplaatsen. Na de lunch reden we verder en zagen we bij een waterplas aan de pan in de verte een leeuwin lopen. Helaas gingen deze liggen en een middagslaapje doen. We reden naar Okaukejo om in te checken op de camping. We bekeken hun waterhole waar 3 olifanten rustig stonden te drinken. Erna reden we weer van de camping af om opnieuw opzoek te gaan naar wilde dieren. We reden verder naar het oosten waar maar liefst 3 waterholes helemaal leeg waren. Toen we de hoop langzaam opgaven stonden er links van de weg een zwarte neushoorn samen met haar kleintje te grazen. Ze stonden ongeveer 5 meter van ons vandaan.  Ze liepen verder de bosjes in en zagen ze niet meer. We reden verder terug naar Okaukejo want langzaam begon de zon onder te gaan en om 18:30 sluit de gate. Bij de laatste waterplas stonden bijna 10 auto’s geparkeerd, er moest beslist weer wat te zien zijn. Wederom lagen 2 leeuwinnen te relaxen bij de waterplas. Maar niet veel later kwamen er nog 2 leeuwen aanlopen vanuit het gras en gingen bij die andere 2 leeuwen liggen waardoor er 4 leeuwen samen lagen bij de waterplas waar alle andere dieren intussen op een verre afstand waren gaan staan. Ze waren redelijk dichtbij (7 meter ongeveer) en mijn camera maakte overuren en dat terwijl de zon steeds iets verder zakte. We moesten tempo maken en vertrekken van de leeuwen en kwamen om 18:29 de gate binnen rijden die om 18:35 sloot. Net op tijd. Voor het eten ging ik snel even kijken bij de waterplas op de camping en hier stonden 2 olifanten en 2 witte neushoorns te drinken tijdens zonsondergang. Kan Afrika nog puurder en mooier worden? Lars ging eten maken want anders had ik niks meer gegeten denk ik. Snel terug om te gaan eten en op te ruimen, dik aan te kleden en de avond bij de verlichte waterplas te gaan zitten. Deze avond kwamen er nog 2 zwarte neushoorns en 8 witte neushoorns (inclusief baby’s) langs en 1 hyena. Deze hoeveelheid neushoorns waren ongelofelijk en nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik wel genoeg neushoorns gezien had. Deze dag hebben we ontzettend veel geluk gehad met de hoeveelheid dieren die we gezien hebben en gingen snel slapen. 

Donderdag 15/7: laatste dag Etosha. De wekker ging vroeg en de zonsondergang werd bekeken tijdens het ontbijt onder een dekentje want het was vannacht -3 graden geweest. Welkom in Namibië in de winter. We verlieten de camping en kwamen al snel 2 van de 4 leeuwen tegen die we gister al gezien hadden. Ze waren alleen de weg over gestoken en genoten van de langzaam warmer wordende zon. Helaas waren veel waterholes leeg en bleef hij bij 2 olifanten en een handje vol springbokjes, zebra’s, impala’s en gnoe’s. Tenopzichte van gister licht teleurstellend. We moesten om 14:00 de gate aan het oosten verlaten. Om 13:59 reden we naar buiten en verlieten we Etosha. Na 100 m sloegen we alweer linksaf naar onze lodge die naast Etosha lag. Na 4 drukke dagen van vele uren rijden en zoeken namen we deze middag rust aan het zwembad in de zon. Het thuisfront werd geïnformeerd naar onze bevindingen in Etosha. We douchte in een fatsoenlijke douch en gingen opweg naar ons 3 gangen diner. Dit diner was er goed en genoten van de paar impala’s die rustig bij de waterplas stonden te drinken. We gingen slapen want alle dieren maakte veel indruk op ons beide. 

Vrijdag 16/7: na een relaxte ochtend met een luxe ontbijt reden we weg bij onze lodge opweg naar onze volgende plaats. Onderweg werden we gestopt door een politieagent. Ik zag de bui al hangen ivm de coronaregels en het niet mogen reizen tussen regio’s voor eigen bevolking. Maar het ging over het feit dat Lars zijn grote licht niet aanhad op de auto (het was 11:00 ‘s ochtends). Helaas is het algemeen bekend dat politie in Namibië toeristen aan de kant halen en ze boetes geven voor dingen die niet klopten. Dit wetende moest Lars meekomen naar de politieauto en zou hij een boete van 750 N$ krijgen (€50,-). Hij wist gelukkig dat ze dit deden en sprak zich er onderuit terwijl op dezelfde weg alle auto’s voorbij reden zonder groot licht aan. De politieagent had in de gaten dat we niet te belazeren vielen en meer wisten hoe ze te werk gingen. We konden onze weg vervolgen naar Tsumeb waar we onze laatste keer boodschappen deden. Erna reden we verder om de Hoba meteoriet te bezoeken. Dit is de grootste meteoriet die op aarde is neergekomen en ongeveer 60 ton weegt. Voornamelijk bestaande uit ijzer en een klein beetje Nickel. Verwachtend een mega groot ding bleek die iets te kleiner te zijn. We lunchte hier en reden erna binnendoor verder naar Waterberg Plateau National Park wat onze volgende bestemming was. Helaas had corona duidelijke effecten op deze camping en lodge gehad en was van goed onderhoudt en poetsen niks te zien. We zette te tent op en maakte zelf pizza’s op het vuur. Welke een donker kleurtje kregen we gingen vroeg slapen want het was weer eens flink koud. 

Zaterdag 17/7: de dag begon relax gezien we vandaag niet mega veel op de planning hadden staan. Om 11:00 starten we met onze wandeling omhoog naar het waterberg plateau waar het hier om bekend staat. Na een flinke beklimming waar sommige stenen groter waren dan mijn benen kwamen we na een klein uurtje op de top aan. Hier had je prachtig uitzicht over de natuur en wijdse uitzichten over de bergen. We dronken we wat en aten we onze koekjes op. We liepen weer terug naar beneden waar we de overige pizza van gister opwarmde en opaten en de rest van de middag genoten van de zon en onze laatste dagen van de rondreis. Rond half 5 werd de rust verstoord door de apen. Deze hadden de tent van de buren opengemaakt en een eten eruit gehaald en waren hiermee vandoor gegaan. De hele familie kwamen eten voor het toiletgebouw waar ik net naar de wc was geweest. Tijdens het handen was duwde een aap de deur open die ik zelf snel genoeg terug geduwd had. Toen zat ik vast omdat de apen allemaal voor de deur zaten en ik niet naar buiten kon. Ik hoorde ze weggaan en nam mijn kans maakte veel lawaai en ze schoven. We informeerde de receptie waarbij er 3 dames meegingen om de apen te verjagen. Waren ze verjaagd waren de dames weg maar de apen lieten zich niet zo makkelijk verslaan en kwamen terug. We pakte dezelfde techniek aan zoals de dames en kregen ze weg gejaagd en konden rustig beginnen aan ons eigen eten. We maakte het vuur en aan en maakte pasta op het vuur. En warmde ons aan het kampvuur om erna snel te gaan douchen en te gaan slapen. 

Zondag 18/7: het waaide extreem hard de hele nacht waardoor we vroeg wakker waren. We pakte de auto in voor de enerlaatste keer en hoefde vandaag maar 95 km te rijden naar onze volgende plaats. Hier kwamen we den ook ruim aan voor middaguur en lunchte op onze luxecampingplaats met eigen douche en wc. We lazen een boekje en Lars maakte een korte wandeling voordat we op luipaard zoektocht gingen. De gids kwam ruim op afrikaanse tijd aan. Nadat we kudo’s, zebra’s, giraffen, springbokjes en orxyen gezien hadden vondt de gids het signaal van de luipaard. Van alle 30 luipaarden die hier leven hebben er 13 een zender om. Zo kunnen ze voor onderzoek hun gedrag gevolgd worden. We vonden na even zoeken het luipaard liggen tussen het gewas achter een boom en een termiet heuvel. Naast haar lag een dode dik dik die ze gevangen had eerder op de dag. Ze ging gretig eten aan haar gevangen dik dik waarbij er weinig van overbleef. We kregen van haar een demonstratie hoe eet je darmen zonder inhoudt. Op verdere details ga ik niet in voordat mensen zich spontaan niet lekker gaan voelen. Nadat ze genoeg had verplaatste ze haar prooi naar boven in de boom. Waarna ze haar wandeling starte opweg naar het water om te gaan drinken. We volgde haar letterlijk tussen de bosjes door over kleine struikjes en door de lege rivier. Was wel next level 4x4. We kwamen een andere gids tegen die nog geen luipaard gezien hadden en de achtervolging van ons overnamen. Intussen was de zon onder en gingen we op een hoger punt staan kijkend naar de ondergegange zon onder het genot van een drankje. We reden terug naar de camping waar het intussen mega koud geworden was. We stookte het kampvuur weer op en kookte ons avondeten erop. Alweer ons laatste avondmaal voordat we morgen weer terug rijden naar Windhoek.