Week 26 alweer: tijd voor kapper en luipaard in de stad

Maandag 13/09: sorry hier komt weer een klassieke maandag. Niks gedaan en uitgerust van het weekend. ‘S avonds hadden we hockey training in de zaal. Met als resultaat erge spierpijn de 4 dagen erna. 
 

Dinsdag 14/09: zoals iedere dinsdag ging in weer na stage. Toen ik daarmee klaar was bleek mijn band lek te zijn van mijn fiets. En niet een beetje lek maar gewoon helemaal plat. Al lopend kon ik dus naar mijn eigen woning toe met fiets in de hand. Doordit alles kwam ik te laat op een andere afspraak die ik met die 2 nederlanders had om voor hun een woning te bekijken. Tijdens het bekijken van de woning waren we in het stadsdeel Ludwigsdorf (let op dit wordt belangrijke informatie). Eenmaal thuis en ervoor gezorgd dat ik terug kwam bij het huis waar ik op oppaste. Kreeg ik van een vriend een bericht gestuurd dat er rond 18:00 een luipaard (1 van de big 5) gespot was in Ludwigsdorf het deel dat tegen de berg aan lag. Jullie kunnen natuurlijk wel raden dat ik van 17:50-18:30 in Ludwigsdorf was in het deel tegen de berg aan. Enig ongerust gevoel en het gevoel zo dichtbij te zijn geweest ging ik slapen. 
 

Woensdag 15/9: gelukkig werrd ik wakker met beter nieuws. Het luipaard had zich omgedraait en terug de bergen in gelopen waar hij al jaren woont. Door de bosbranden in de buurt had hij gesn toegang tot water en ging het daardoor zoeken in de woonwijk. Een gerust gevoel is anders vooral gezien mijn eigen woning 500 meter van deze plek verwijderd is waar hij gezien is. Hij wordt nu wel dag en nacht in de gaten gehouden zodat hij geen aanval op mensen doet. Wel blijkt dat die een paar apen gegeten heeft. Dat is niet zo erg want die vervelen alleen maar en willen je eten hebben. De hele morgen had ik weer les en ‘s middags gaf ik het een poging de band te maken. Helaas lukte dit niet maar weet wel dat het probleem bij de ventiel ligt. Geïrriteerd ging ik weer lopend terug naar het oppashuis om hier nog les te volgen en de rest van de avond te relaxen van de laatste avond hier. Morgen verhuis is weer terug naar mijn eigen woning. 
 

Donderdag 16/9: na de lesdag en waarin ik mijn nieuwe blog over Namibië schreef. Pakte ik al mijn spullen weer bij elkaar en vertrok weer terug naar klein Windhoek waar ik dus eigenlijk woon. Omdat ik dus lekke band heb kan ik morgenvroeg niet naar stage en zat er niets anders op dan terug verhuizen en lopend erheen. ‘S avonds had ik weer hockey training. Deze  keer op het veld helemaal in het zuiden van de stad mer prachtig uitzicht en een nog mooie zonsondergang die achter de bergen verdween. Had ik al gezegd dat die bergen me nog altijd niet vervelen en ik dat erg mooi vind?

Vrijdag 17/9: weer lopend naar stage wat 10 minuten lopen is. Als lunch hadden we deze week broodjes en donuts. Erna werd er hard doorgewerkt en bij thuis komst niks meer gedaan. Buiten gesloopt van een drukke week. 
 

Zaterdag 18/9: ik wandelde naar de markt om mijn verse groente en fruit te gaan halen met een korte stop bij de supermarkt op de terugweg. Erna ging ik naar de stad waar ik nog een paar dingen nodig had om erna terug te lopen naar huis. Rest van de middsg genoot ik vooral van de zon en nam eens wat rust. 
 

Zondag 19/9: vandaag stond er wat intressants te gebeuren. Namelijk ik ging naar de kapper. Dit is namelijk intussen ook al een half jaar geleden en gezien ik geen coronakapsel wilde krijgen gaf ik het een kans. Om stipt 11 uur was ik daarna ik meteen aan de beurt was, iets dat niet vaak voorkomt in Namibië. Na een wasbeurt en knipbeurt stond ik na 25 minuten weer buiten. Het zag er goed uit en dat voor maar €14,-. Kan nog iemand een kapper gebruiken? Erna liep ik nog rondje door het winkelcentrum om te gaan lunchen bij een van mijn favoriete. Omdat het eigenlijk vandaags oma’s verjaardag was besloot ik voor frietjes met een burger te gaan. Erna met de taxi terug naar huis waar ik nog wat werkte in de zon en een boekje las. Eenmaal gedoucht wilde ik net eten gaan maken. Toen ik een appje kreeg van de nederlanders (die intussen 1 straat verder wonen) of ik zin had om langs te komen want ze hadden een braai. Dit laat ik me geen 2 keer zeggen. Pyjama weer uit, kleren aan en geen 10 minuten later zat ik aan de braai met vrienden waarna ik netjes voor avondklok (is intussen naar 23:00 verschoven) thuis was. 
 

Komende week ben ik alweer 6 maanden in Namibië. Voor mij voelt het alsof ik er net ben. Soms heb ik niet meer in de gaten dat ik in Afrika ben en heb ik die reminder nodig. Zo deed ik als Wilweg ambassadeur de hele week een take over op Instagram en besefte ik welke dingen voor mij zo normal zijn geworden, thuis niet zo normaal is. Al komt de situatie met het luipaard niet iedere week voor, beter ook van niet. Helaas horen jullie er in het nieuws niks over maar in Namibië zijn vele grote bosbranden aan de gang. Rondom Windhoek wordt hard de beste gedaan zodat het vuur niet overslaat naar de stad. Hierdoor is de lucht troebel door alle rook en ruik je de brandlucht goed. Verder zijn in Etosha ook 2 grote branden aan de gang die schadelijk zijn voor de dieren. Dit allemaal is ook de realiteit in Namibië wat ik nog altijd lastig vindt om iedere dag aan herinnerd te worden, al went het wel. En nog goed nieuws.
 

Volgende week ben ik voor even niet alleen in Windhoek want papa en mama komen vanaf Zaterdagochtend me gezelschap houden. Zo komen ze kijken hoe mijn leven hier is en dat het bijna lijkt en voelt als Europa soms. Al moet je daardoor wel door sommige dingen heen kunnen kijken. Zo liep ik net terug naar huis en omdat morgen het vuilnis opgehaald wordt staan de containers buiten. Deze worden dan ook door verschillende mannen compleet uitgezocht op spullen die voor hun nog bruikbaar zijn. Iets wat men thuis niet meer zal tegen komen. Dat was het vanuit Namibië en ik ga lekker genieten van de zon maar daardoor ook muggen van me afhouden.