Week 5: de minder leuke dingen van het leven en sossusvlei trip

Maandag 19/4 en dinsdag 20/4 was er niets spannends gebeurt behalve naar stage en dinsdag hele dag les. 

Woensdag 21/4: de hele dag was ik alleen omdat mijn huisgenoot naar stage was. Vandaag zouden ze de wifi komen maken zodat we goed bereik hebben, hadden alleen niet erbij gezegd wanneer ze dat kwamen doen. Er moest ook gewassen worden want dat was ik afgelopen weekend vergeten en nadat ik s ochtends het laatste paar sokken pakte werd ik eraan herrinnerd. Onze wasmachine is niet te vertrouwen als die zegt een programma duurt 56 minuten. Dan betekent dat, dat het programma bijna 2,5 uur duurt. Eenmaal in de was en poets modus besloot ik maar meteen ons appartement te poetsen. Erna werd er vooral aan school gewerkt om tijdens lunch de restjes op te eten en de pannenkoeken te gaan proberen. Deze eindigde in scrambled pannenkoeken oftewel in heel veel stukjes en een pan die ik erna kon gaan uitschuren. Gelukkig kwamen ze erna met onze wifi router aanzetten en werkte de wifi voor het eerst weer fatsoenlijk en hoefde we niet in de keuken te staan meer of bij de buren onder de router te zitten om te facetimen. Erna werd er nog iets langer dan geplant genoten van de zon. S avonds nog een lange zoommeeting gehad met onze studentenvereniging, plan was een spel te spelen online maar het werd vooral bij praten omdat we elkaar allang niet meer gezien hebben. 

Donderdag 22/4: de dag zal ik nooit meer vergeten. Vandaag werd oma Els begraven. Om 8:30 sleepte ik mezelf met flinke tegenzin naar de collegezaal. Om mezelf om 10:00 de vrijheid te geven om te gaan omdat om 10:30 de begrafenis was. Deze volgde ik via facetimen met mama en werd de telefoon voor in de kerk gezet. Zo kon ik alles goed zien en ook goed horen. Al zag mijn setting er iets anders uit en zat ik met korte broek, koekjes, paaseitjes en appel en drinken de begrafenis te volgen. Is voor de ervaring eens iets anders. Een ongelooflijk raar beeld was het om iedereen te zien en zelf 9.000 km verderop te zitten. Na de begrafenis werd er nog gefacetimed bij het eten en werd ik verveeld met lekkere broodjes en echt limburgse vlaai (dankjewel papa vanaf nu heb ik mega zin in vlaai). Ik gunde mezelf de overgebleven spaghetti van de avond vantevoren. Erna kreeg ik weinig meer gedaan en zat ik vooral te genieten van de zon. Vele pogingen gedaan om iets te doen maar heb het opgegeven. S avonds moest er ingepakt worden want morgen gaan we voor het weekend naar sossusvlei. Eindelijk eens een spannender verhaal dan het dagelijks leven van een student. 

Vrijdag 23/4: met veel enthousiasme en zin dat we dit weekend weer op reis gaan stond ik al vroeg naast mijn bed om de overige dingen in te pakken. We moesten 10:00 verzamelen bij de welbekende christus Kirche. Nadat we de vorige keer te vroeg waren namen we onszelf vandaag wat meer tijd waardoor we pas om 10:02 daar aankwamen. Hier bleken we de laatste te zijn en had iedereen op ons gewacht, sorry mensen maar we leven intussen ook op afrikaans ritme en waren maar lichtjes te laat zelfs een limburgs kwartiertje was nog ingehouden. We gingen met het finse koppel en voor de rest alleen maar afrikaanse dames. Nog voordat we Windhoek uit waren hadden ze hun muziekbox al aan op een volume dat echt hard was. Zelf moesten ze daar nog boven uit praten en lachen waardoor we onze eigen muziek (die op het hardste stond) nog niet eens konden horen. We wisten dat vele afrikanen luidruchtig zijn maar niet dat het zo erg was. Na de eerste stop sloegen ze een extreme hoeveelheid aan alcohol in, menig persoon raakt hierin van coma. De luidruchtigheid ging tot het einde van de rit verder. Al snel gingen we van de grote weg af en werd de overige 250 km vervolgd op de wel bekende gravel wegen. Na menig stop voor de Buschtoilet kwamen we aan in Solitaire waar ze de bekende appeltaart verkopen. Omdat ik zin had in vlaai besloot ik mezelf maar de appeltaart te laten proberen. Deze was heerlijk maar een flink stuk. De laatste 40 km begonnen opweg naar onze Lodge. Deze was prachtig gelegen achter de bergen met uitzicht over de vlakte van het nationale park. We kregen onze eigen rondavel. Hierna werd meteen de zonsondergang gefotografeerd om erna te gaan eten in het restaurant. Hier werd het biefstuk dat erg lekker smaakte. We waren moe van de hele dag reizen en sliepen dan ook al vroeg en snel. Morgenvroeg was het immers vroeg. 

(foto’s staan onder het kopje “foto’s)

Zaterdag 24/4: om jawel 4:55 ging de wekker. Zodat we wakker waren voordat we om 5:00 wakker gemaakt werd door geklop aan onze deur. Nog half slapend maakte we ons klaar zodat we om 5:30 in het busje zaten opweg naar sossusvlei dat nog 70 km verder op lag. Van de rit erheen heb ik alleen meegekregen dat er orxy’en langs de stonden in het donker. De rest heb ik rustig liggen te slapen. De laatste 5 km kan en mag alleen met een 4x4 uitgevoerd worden en moesten dan ook omstappen op een safaris auto. Hiermee werden we tot aan deadvlei gebracht. De zon stond toen op het punt om op te gaan komen het was intussen 6:50. Hier kwamen we voor de keuze gaan we voor de kleine duin of gaan we de hoogste duin van het park, Big Daddy, omhoog. De enige 4 europeanen in de groep kozen voor de laatste optie, we waren immers nog jong en erop aangekleed. Met 4 Liter water in mijn rugzak vertrokken we de lange tocht naar boven. Gelukkig had de zon zich nog verstopt achter de wolken en was het een aangename 27 graden met wind. We waren de eerste van de dag die omhoog gingen waardoor we onze weg naar boven nog zelf moesten maken, dit maakte alles extra zwaarder. Halverwege werd het tijd voor ons ontbijt. De zon was intussen achter de wolken vandaan en langzaam werd het steeds warmer. Ontbijt bestond zeer luxe uit appel en pinda’s, bekend was dat als we terug kwamen we uitgebreid ontbijt kregen. Na een korte pauze gingen we verder naar de top. Deze bereikte we na totaal een wandeling 1 uur en 40 minuten. Uitgeput maar ontzettend blij dat we boven waren. Een geweldig uitzicht en de zon die op de duinen scheen en hiermee prachtige kleuren aannam. Beneden konden we onze groepsgenoten zien lopen als  kleine mensen. Na vele foto’s en even rusten en geniten van het uitzicht moesten we terug naar  beneden. Volgens de gids moesten we dat rennen doen. Eerste stukje beetje twijfelachtig maar erna volle snelheid al rennend naar beneden. Dit alles duurde maar 8 minuten om beneden te komen. Eenmaal onder was het zo een 40 graden zonder wind en waren mijn schoenen 2 kg zwaarder van de hoeveelheid zand. Deze werden dan ook leeg gemaakt in Deadvlei. Iedereen beneden liepen we met onze gids door Deadvlei terug naar de rest van de groep die intussen klaar zat voor het ontbijt onder de grote boom. Dat ontbijt hadden we wel verdiend en honger hadden we zonder twijfel. Voordat we terug reden nog korte stop in Sossusvlei zelf waar voor het eerst sinds 2011 weer water in staat, dit komt door een goed regenseizoen afgelopen paar maanden. Terug de 4x4 in en op naar de bus. Eenmaal in de bus werd er nog gestopt voor de bekende Dune 45 om erna terug te rijden naar de lodge. Ook van deze rit weinig meegekregen omdat ik weer in slaap was gevallen. De gids besloot niet rechtstreeks terug te rijden naar de lodge maar nog te stoppen bij sesriem Canyon. Hier konden we foto’s maken en tot onder in de canyon lopen waar ook sinds 2011 weer voor het eerst water in stond. De finnen besloten erin te gaan zwemmen waarbij ik alleen mijn voeten liet afkoelen en apple watch zandvrij gemaakt werd. Hierna terug naar de lodge om de hele middag aan het zwembad te liggen om bij te komen. S avonds werd weer gegeten in de lodge en optijd gaan slapen. 
 

(foto’s staan onder het kopje “foto’s)

Zondag 25/4: ook vandaag ging de wekker gelukkig iets minder vroeg. We moesten tenslotten weer terug naar Windhoek. Met een lichte vertraging van bijna een uur wegens het niet aangekoppelt krijgen van de aanhanger. Uiteindelijk kwamen we om 14:30 aan in Windhoek en konden terug naar huis lopen. Om hier alle foto’s te gaan uitzoeken en vooral nog even na te genieten van deze trip.